1اشنایی با انواع حساسیتهای شنوایی
حساسیت های شنوایی انواع مختلف دارد که هر کدام با روش های متفاوتی قابل درمان هستند. با یک شنوایی سنج برای مشخص کردن نوع حساسیت مشورت کنید. پنج نوع حساسیت عمده وجود دارد اما یک شخص ممکن است از بیش از یک نوع حساسیت شنیداری رنج ببرد

• هایپراکوسیس (Hyperacusis): عدم تحمل در برابر صداهای محیطی و شنیدن صدای زنگ در گوش است.
• حساسیت شدید نسبت به شنیدن فرکانس های خاص: این مشکل در بسیاری از موارد ( نه همیشه) با اتیسم همراه است. یک فرد طبیعی صداهای سطوح معمولی را به راحتی تحمل می کند، اما فرکانس¬های غیر معمول را نمی تواند تحمل کند، به ویژه فرکانس های بیش از 70 دسی بل را. به عنوان مثال یک فرد می تواند صدای ماشین ظرفشویی را تحمل کند اما صداهای با فرکانس بالاتر مانند جاروبرقی برایش آزاردهنده است.

• تجدید نیرو (recruitment) : توان گیری به طور مستقیم به فقدان عصب حس شنوایی بستگی دارد. این مشکل ناشی از نارسایی رشد در درک میزان بلندی صدا است. سلولهای مویی واقع در گوش میانی به طور معمول امواج صوتی را به سیگنالهای عصبی تبدیل می کنند. سلولهای آسیب دیده یا مرده نمی توانند اصوات را دریافت کنند، اما در طول موجها و سطوح خاصی از صوت، سلولهای مویی سالم واقع در اطراف سلولهای مرده یا آسیب دیده، تجدید نیرو کرده و سیگنال ها را عبور می دهند. این امر باعث می شود که شخص یک افزایش صدای ناگهانی را احساس کند که می تواند موجب وحشت و ایجاد شوک در او شود.

• فونو فوبیا (Phonophobia, Ligyrophobia or Sonophobia): مقاومت و ترس غیرمعمول در برابر صداست، خواه صدای خاص مانند یک اخطار یا صداهای معمولی موجود در محیط اطراف. افراد مبتلا به فونوفوبیا از مواجه شدن با صدا وحشت دارند، به ویژه صداهای بلند، چه در موقعیت کنونی و چه در آینده. این افراد گاهی به دلیل اضطراب از روبرو شدن با صدا خود درا در خانه حبس می کنند.

• میزوفوبیا (Misophobia) : یک وااکنش احساسی، اغلب به صورت عصبانیت یا خشم به برخی صداهای ویژه است. برانگیزاننده این احساس به طور معمول یک صدای نرم وابسته به نفس کشیدن یا خوردن است و فقط ممکن است در مورد یک یا چند شخص نزدیک به فرد مبتلا اتفاق بیفتد. به عنوان مثال پسر دوست من به هنگام شنیدن صدای جویدن غذا توسط پدرش از اتاق غذاخوری فرار می کرد ولی وقتی مادر یا خواهرش به هنگام غذاخوردن صدایی شبیه در می آوردند، عصبانی نمی شد!

2. شرایط راحتی فرد را فراهم کنید:

هدفونها و گوشی ها سبب راحتی و آسایش می شوند. گوشی هایی که مانع از ورود صدای محیط اطراف می شوند در بسیاری از موارد مؤثر هستند، چون صداهای آزاردهنده و نویزهای محیط اطراف را با نویزهای آرامش دهنده و سبک جایگزین می کنند. گوشی ها اغلب از فوم یا موم درست شده اند و بهتر است از هر دو نوع آن استفاده کنید تا دریابید کدام یک برای کودک شما مناسب تر است.
اغلب شنوایی سنج ها، پزشکان، درمانگران و مربیان استفاده پیاپی از هدفون و گوشی را توصیه نمی کنند. به این دلیل که شخص به سرعت به آنها وابسته می شود. در بلند مدت بلوکه کردن نویزها، مهارت شخص در تطبیق دادن خود با محیط اطراف را کاهش داده و سبب افزایش کناره گیری شخص از اجتماع خواهد شد.

3. یک محیط امن برای کودکتان فراهم کنید:

یکی از اولین گام هایی که من برای پسرم برداشتم، تهیه فهرستی از محیط های آرامش دهنده و رفتن به آن مکان ها بود. بسته به شخصیت و نیازهای هر فرد. مانند رفتن به کتابخانه، شرکت در کلاس های قصه گویی، گردش در طبیعت به صورت روزانه، رفتن به پارکی در نزدیکی ریل راه آهن یا فرودگاه و رفتن به مکانهای مذهبی.

4. برای کودک شرایطی قابل کنترل برای مواجه شدن با انواع صداهایی که نسبت به آنها حساسیت دارد را فراهم کنید.

پسرم از این که در شرایطی قرار بگیرد که نتواند واکنش خود را در مواجهه با صدای خاصی کنترل کند، اضطراب و وحشت داشت. وقتی پسر من از صدای زنگ وحشت داشت، من تعداد زیادی از انواع مختلف زنگ های مختلف را در اختیارش قرار دادم تا در خانه بتواند آنها را امتحان کند. وقتی در محیط های عمومی یا بر روی میزهای سرویس دهی به مشتریان زنگی را می دیدیم، به او اجازه می دادم زنگ را به صدا درآورد. او به تدریج نسبت به صدای زنگ راحت تر شد و حتی شروع به شناسایی سیستم های اسپیکر، سیستم های اخطار دهنده و سایر منابع صوتی در مکان هایی که می رفتیم شد.

5. حواس کودکتان را پرت کنید.

من و همسرم سال ها قبل در کلاسی پیرامون رفتار با کودک شرکت کردیم که در مورد کارایی پرت کردن حواس در شرایط دردناک یاد گرفتیم. مثلا دادن یک iPad به کودک یا همراه داشتن اسباب بازی مورد علاقه کودک در مواقع ضروری می تواند حواس کودک را از صداهای آزاردهنده پرت پرت کند.

6. کم کم مواجهه و نزدیک شدن به صداها را افزایش دهید.

راه معالجه ترس از مار این نیست که شخص را داخل گودال پر از مار بیندازیم! شبیه به آن، راه حل رها شدن از حساسیت نسبت به صدا، نیاز به حساسیت زدایی به مرور دارد نه یک مواجهه ناگهانی. با مشاهده از دور شروع کنید و در دفعات بعدی یک قدم به آن نزدیک تر شوید. پسر من از صدای سوت خطر وحشت داشت، ما از نشان دادن تصاویر ماشین آتش نشانی و وسایل نقلیه اورژانس در کتاب ها شروع کردیم. به هنگام نشان دادن تصویر وسایل نقلیه صدای سوت خطر را تقلید کردیم. کتاب هایی در مورد آتش نشان ها و پلیس ها برایش خواندیم. در یوتیوپ ویدئوهای ماشین های آتش نشانی را که در حال خاموش کردن آتش تماشا کردیم. ترتیب بازدید گروهی کودکان از یک ایستگاه آتش نشانی را دادیم و پسر من با شادی سوار ماشین آتش نشانی شد. من ماشین های آتش نشانی و آمبولانس را در خیابان به او نشان می دادم و سرانجام وسایل نقلیه اورژانس بخشی از زندگی روزانه او شد و دیگر صدای سوت خطر او را آزار نداد.

7. استفاده از صدا و سکوت به تناوب.

من متوجه شدم که تحمل کردن صدا به وسیله پسرم وقتی که به تناوب برایش زمان های استراحت سکوت می گذاشتم، بیشتر می شد. بعد از یک صبح بیرون بودن، از یک ناهار خوردن همراه با سکوت در خانه لذت می بردیم. بعد از بازی در یک گروه هفت نفره با کودکان، ما در خانه روی کاناپه استراحت می کردیم. پس از آن که به خود جرأت می دادیم که به یک پارک بزرگ شلوغ برویم، برای استراحت به یک هتل ساکت می رفتیم. ما قبل از آن که صدایی او را آشفته کند به او یک استراحت می دادیم، بنابراین بعد از این کار او دنبال سرگرمی های بیشتری می رفت.

8. درمان یکپارچگی شنیداری (AIT).

گاهی برای کمک به افرادی که نسبت به نویزها حساسیت دارند، درمان یکپارچگی شنیداری (AIT) پیشنهاد می شود، اگرچه تحقیقات منتشر شده کمی در این مبحث وجو دارد و تحقیقات موجود نیز مطلوب نیست. اگرچه تعداد زیادی پژوهش های پزشکی در مورد روش درمانی باز آموزی زنگ زدن در گوش (TRT) وجود دارد که در این روش، فرد به پهن باندهای نویز صورتی گوش می دهد تا او را به شنیدن صدای زنگ در گوش عادت دهد. نویز صورتی شامل همه فرکانس های قابل شنیدن است اما با توان بیشتری در فرکانس های بالاتر. اکثر افراد گزارش کرده اند که نویزهای صورتی “فلت” هستند، به همین دلیل کمک می کند تا تحمل نسبت به صدا دوباره سازی شود.

9. شناخت-رفتاردرمانی:

پزشکان به طور گسترده ای برای درمان فوبیا و اضطراب، شناخت-رفتاردرمانی را توصیه می کنند. در این روش به شخص آموزش داده می شود که احساسات و مهارت های تطبیقی را مدیریت کند. هدف این روش درمانی تغییر چارچوب فکری فرد در مورد دلیل و ریشه اضطراب به منظور بالا بردن سطح کیفی زندگی است.

10. داروهای مکمل را فراموش نکنید:

بسیاری از افراد مبتلا به صدای زنگ در گوش( هایپراکوسیس) به کمبود منیزیم یا سایر مواد معدنی دچار هستند. مشورت با یک پزشک برای تجویز داروهای خوراکی مکمل می تواند کمک کننده باشد.

11. از مواد افزودنی بپرهیزید:

مواد افزودنی معینی به ویژه خانواده سالیسیلات در تشدید حساسیت شنیداری مؤثرند و در یافته های پزشکی عامل فراهم کننده زنگ گوش شناخته می شوند. رژیم های ویژه مانند رژیم بژ (Feingold) یا یک رژیم غذایی شامل غذاهای گوناگون و کامل که در آن مواد افزودنی حذف شده باشند، می تواند باعث کاهش حساسیت شنوایی شود. قبل از استفاده از هر گونه رژیم غذایی با یک پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

 .