محققین موسسه ذهن دانشگاه کالیفرنیا دیویس دریافته اند که زنان باردار  دارای مقادیر بالاتر سایتوکاین های التهابی و کموکاین ها -پروتئین هایی که ارتباطات بین سلول های سیستم ایمنی را کنترل می کنند- ممکن است به طور قابل توجهی بیشتر در معرض خطر داشتن فرزند مبتلا به اتیسم همراه با ناتوانی ذهنی باشند.

 

این تحقیق همچنین یک نمایه ایمنی بالقوه برای تمایز مبتلایان به اتیسم بهمراه ناتوانی ذهنی از افرادی که تنها مبتلا به اختلال اتیسم و یا ناتوانی رشد می باشند، ارائه می دهد.

 

به گزارش نوروسافاری به نقل از وبسایت دانشگاه کالیفرنیا دیویس، جودی ون دی واتر پرفسور طب داخلی در بخش روماتولوژی، آلرژی و ایمنولوژی بالینی و محقق وابسته به موسسه ذهن دانشگاه دیویس عنوان کرد؛” در این مطالعات، التهاب در طول سه ماهه دوم در مادران کودکان مبتلا به اتیسم، که ناتوانی ذهنی نیز دارند، از مادران دارای کودکان مبتلا به اتیسم بدون ناتوانی ذهنی، به طور قابل توجهی بیشتر بود.”

 

ون دی واتر، مدیر مرکز سلامت محیطی کودکان دانشگاه دیویس و نویسنده ارشد این مطالعه گفت : “با این وجود، پروفایل پزشکی مادرانی که فرزندان آنها مشکوک به اختلال طیف اتیسم با ناتوانی ذهنی  بودند، بطور قابل ملاحظه ای متفاوت از مادران کودکان مبتلا به ناتوانی ذهنی بدون اختلال اتیسم و نیز مادرانی با فرزندان در طیف معمول رشدی بود.”

 

ون دی واتر در ادامه عنوان نمود; “شرح حال مادران مذکور متمایز از همه گروهایی  بود که ما بر اساس پروفایل سایتوکاین و کموکاین مورد مطالعه قرار دادیم. این یافته ها مسیری را پیشنهاد می دهندکه بواسطه آنها خواهیم توانست به صورت بالقوه نشانگرهای احتمالی را جهت جدا سازی ساب فنوتیپ ها در جمعیت مبتلا به اتیسم تعیین نمائیم .”

 

این مطالعه در مجله آنلاین روانپزشکی مولکولی از انتشارات نیچر به چاپ رسیده است.

کموکاین ها نشان داده اند که مهاجرت، تکثیر و تفکیک سلولهای عصبی را تنظیم می کنند.

 

مطالعه گذشته نشان داده است که سیتوکاین ها در تنظیم رشد عصبی از قبیل نورونزایی، مهاجرت سلولهای گلیال و عصبی، تکثیر، تفکیک و رسش و هرس سیناپسی دخالت دارند.

 

با استفاده از نمونه های سرم خونی که از یک مطالعه در دپارتمان سلامت عمومی مادران در بخش تحقیقاتی نشانگرهای زودهنگام در مطالعه اتیسم در کنسرسیوم مراقبتهای بهداشتی کایزر پرمننت (Kaiser Permanente) کالیفرنیا گردآوری شده بود، مطالعه وسیع، متنوع و جمعیت محوری انجام پذیرفت. این مطالعه شامل ۱۸۴ کودک دارای اختلال اتیسم پیشرفته (اتیسم با عملکرد پایین) و ناتوانی ذهنی (که در گذشته به عنوان عقب افتادگی ذهنی شناخته می شده است)، ۲۰۱ کودک دارای اختلال اتیسم بدون ناتوانی ذهنی، ۱۸۸ کودک که تنها به ناتوانی ذهنی مبتلا بودند و ۴۲۸ نفر شرکت کننده کنترل از جمعیت عمومی بود.

 

این مطالعه بزرگ که بخش جنوبی کالیفرنیا را مورد پوشش قرار می داد از آن جهت طراحی شده بود که بیومارکرها (نشانگرهای زیستی) را برای تشخیص اتیسم مورد ارزیابی قرار دهد. مادرانی که کودکان آنها بین جولای ۲۰۰۰ و سپتامبر ۲۰۰۳ بدنیا آمده بودند، واجد شرایط جهت مشارکت در این مطالعه بودند. شرکت کنندگان بطور وسیعی از شهر ارنج، سان دیگو و  بخش ایمپریال انتخاب شده بودند.

 

کارن ال. جونز، نویسنده اول مقاله، پسا دکترا در بخش روماتولوژی، آلرژی و ایمونولوژی بالینی اذعان داشت؛” این واقعیت مشاهده شده در خصوص افزایش شاخص های التهابی در گروه مبتلایان به اتیسم/ناتوانی ذهنی در مقایسه با سایر گروههای مرجع، قابل توجه می باشد، بدلیل اینکه مطابق مشاهدات ما افرادی که متاثر از این موضوع هستند، عموماً  در نیمه دوم بارداریشان  تنظیم کاهشی (Down-Regulated) دارند. این موضوع در واقع حاکی از وجود نقصی در تنظیم سیستم ایمنی بدن اینگونه مادران می باشد، که به نوعی با سلامتی زایمان مرتبط است.

 

نویسندگان اینگونه فرض میکنند که تغییرات در محیط ایمنی بارداری در میان مادران دارای کودکان دارای اختلال اتیسم با ناتوانی ذهنی ممکن است منجر به تغییراتی در مسیر تکامل عصبی جنین در حال رشد گردد، که متعاقبا” به تغییر مشخصه های فنوتیپ رفتاری کودکان دارای اختلال اتیسم با ناتوانی ذهنی منجر شود .

 

محققان همچنین اذعان داشتند که فعالیتهای دستگاه ایمنی مادر نشان دهنده یکی از چند مسیری است که می تواند به ایجاد سایتوکاین های متفاوت در مادر، مشتمل بر سموم محیط زیستی از قبیل آفت کش ها ، پلی کلرید بی فنیل و پلی برومینیتد فنیل اترها منتهی شود. علاوه بر آن، محتمل است که سطوح سایتوکاین و کموکاین ها در اواسط بارداری مادران تحت تاثیر عوامل خطرزای بالقوه دیگری از جمله ژنتیک والدین قرار گیرد .

 

جونز گفت؛ “به طور ویژه ای هیجان انگیز است که این کوشش آغازی برای بازآرایی منبعی بالقوه از تفاوتها در مبتلایان به اتیسم با ناتوانی ذهنی، بدون ناتوانی ذهنی و نیز ناتوانی ذهنی بدون اتیسم می باشد.

 

لئونارد ابی دیتو، مدیر موسسه ذهن اذعان داشت؛ ”این مطالعه به طور غیر قابل باوری ارزشمند است و ضمن اینکه در درک منشا های متنوع بیشتر در اختلال طیف اتیسم به ما کمک می کند، دیدگاه مهمی را پیرامون مکانیسم های عصب-زیستی در زیر مجموعه های این اختلال فراهم می سازد.”

 

او افزود؛” همزمان، این مطالعه اهمیت سیستم ایمنی مادر را در عارضه هایی که برای فرزند خواهد داشت، تقویت نموده و مهم تر از همه ما را به این نکته که چگونه از پیامدهای رشد و نمو نامطلوب جلوگیری نمائیم، رهنمون خواهد کرد.”