بهترین روش شناسایی مشکلات به خواهر و برادرهای کودکان مبتلا به نشانگان آسپرگر و اوتیسم  صداقت است. 

به عنوان مثال، فرزند در حال رشد شما درباره ی خواهر یا برادر اوتیسم خود هزاران سوال دارد.

 

 چرا او با من حرف نمی زند؟ 

چرا کارهای غیر طبیعی انجام می دهد؟ 

چرا او بازی نمی کند؟

 آیا او از من متنفر است؟ 

آیا برادرم به این دلیل اوتیسم شده است که من در کودکی با او کشتی بدی گرفته ام؟

 و ...

 هر چه قدر اطلاعات فرزند شما درباره اختلالات طیف اوتیسم بیشتر شود، دیدش به خواهر و برادرش بازتر می شود و سوء تفاهم ها کمتر منجر به استرس می شود. 

با ایجاد بحث های آزاد، صادقانه و غیر دادگاهی اطمینان خاطر حاصل کنید تا فرزندتان بتواند به راحتی احساساتش را مثبت یا منفی نسبت به خواهر یا برادر اوتیستیک خود ابراز کند. 

در این گفتگو شما متوجه می شوید که فرزندتان تا چه حد در مورد اختلال اوتیسم اطلاعات دارد و چه چیزهای مثبت یا منفی ای را از داشتن خواهر یا برادر با نشانگان اختلال اوتیستیک به تازگی تجربه کرده است. 

شما به عنوان والدین می توانید مثال های خوبی بزنید، مثبت باشید و نیازهای ویژه فرزندتان را بپذیرید و سعی کنید فرزند اوتیسم خود را خیلی ناتوان در نظر فرزند دیگر خود جلوه ندهید و به او بفهمانید که گاهی اوقات محرومیت ها اجتناب ناپذیرند. 

گاهی دیده شده است بعد از این که والدین با کودکانشان درباره اختلالات طیف اوتیسم صحبت کردند بیشتر خواهر و برادرها افکار اشتباه خود را پنهان داشته یا بعضی از پایه موقعیت را درک نکرده بودند. 

به بیان دیگر فقط صرف این که شما بعضی چیزها را برای فرزندتان شرح دهید، به این معنی نیست که او آن چه که شما گفتید را درک کرده است. از فرزند خود بخواهید آن چه که شما به او می گویید به بیان خود شرح دهد که ممکن است موثر باشد. به هر حال تکرار و بحث های مختلف به جای یک توضیح مختصر ضروری به نظر می رسد.

یک روش مثبت برای تسهیل ارتباط با فرزندتان دخالت دادن او در بحث هایی است که چه طور می توانید به بهترین شکل به فرزند اوتیستیک خود کمک کنید. 

خواهر و برادرها می توانند راهبردهای موثر در روابط اجتماعی و شرایط مدرسه داشته باشند و با دخالت دادن، مشارکت و مسئولیت به فرزندتان دید او را نسبت به داشتن چنین خواهر و برادری باز نگاه دارید