بیماری اوتیسم در بزرگسالی هم می تواند ادامه پیدا بکند و علائم آن همچون علائم کودکی پابرجا بماند این نکته را مد نظر داشته باشید که وجود یک یا دو علامت در یک فرد بالغ نمی تواند نشان دهنده بیماری

اوتیسم باشد اما اگر علائم اوتیسم از سه چهار مورد بیشتر شد برای بررسی حتما باید مورد تست های تخصصی قرار بگیرد 

 مشکلات ارتباطی

 یکی از مهمترین علامت ها و چالش های بیماری اوتیسم در بزرگسالی مشکلات تعامل با دیگران می باشد علاوه بر مشکلات ارتباطی افراد بزرگسال  مبتلا به اوتیسم در برخی از روابط و احساسات مانند سایر افراد نمی توانند ارتباط برقرار بکنند و در واقع ارتباط های عاشقانه برای افراد اوتیسم مفهوم نیست

 مشکلات ارتباط غیر کلامی

 در افراد اوتیسم  علاوه بر مشکلاتی که در نحوه ارتباط های عادی ایجاد می شود برخی از ارتباط های غیر کلامی مانند ارتباط های چشمی و چهره‌ای هم می‌تواند به چالش کشیده شود

 همانطور که نمی‌توانند با چهره مفهومی را به دیگران القا کنند که همان صورت هم با چهره دیگران نمی توانند درک دقیقی از حالات سایرین داشته باشند. 

اختلال در پردازش حسی

 برخی از مشکلاتی که در افراد و در بزرگسالی می‌تواند ادامه یابد اختلال پردازش حسی است یعنی در واقع افراد بزرگسال اوتیسم همانند کودکان در تنظیم و یکپارچه کردن حواس خود دچار مشکلاتی هستند که ممکن است که بیش حسی داشته باشند به این معنی که صداها بوها و تصاویر پیرامون خود را با شدت بیشتری نسبت به سایرین دریافت کنند و این می‌تواند برای آنها آزاردهنده باشد و به نوعی در ایجاد تعامل با دیگران خدشه وارد شود

 همچنین در افراد اوتیسم در مقایسه با اشخاص دیگر ممکن است مشکلات زیر بیشتر بروز کند:

.

بعضی از این مشکلاتی که ما در کودکان با اتیسم مشاهده کرده ایم، انتظار مقادیر اضطراب و افسردگی بالاتری را داریم و بعضی اختلالات پزشکی مثل اختلالات معده ای روده ای، در بزرگسالان دیده می شود.

این امر برای مدت ها در کودکان گزارش شده است، بنابراین ما متعجب نمی شویم که ببنیم این ها همچنان افزایش پیدا می کند اما ما از بزرگی چیزی که پیدا کرده ایم متعجب شده ایم.

مطالعه برنامه ریزی شده است تا در پنجشنبه در جلسه بین المللی تحقیق اتیسم در آتلانتا ارائه شود. تحقیق ارائه شده در کنفرانس علمی نوعا از قبل بازبینی یا منتشر نشده است و نتایج به صورت ابتدایی بررسی شده اند.

تشخیص در حدود ۱ در ۶۸ کودک آمریکایی نشان می دهد که اختلال طیف اتیسم سریع ترین ناتوانی رشد جدی در حال رشد در ایالات متحده است که مطابق با سخنان سازمان تحقیق و حمایت از اتیسم می باشد.

اختلال می تواند خفیف یا شدید باشد اما علائم نوعا شامل دشواری های اجتماعی و ارتباطی و رفتارهای تکراری است.

کرون و همکاران او ثبت های پزشکی از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ را بررسی کردند و شیوع تشخیص های روانشناختی، رفتاری  و پزشکی را در میان ۲۱۰۰ بزرگسال با اختلال طیف اتیسم  با ۲۱۰۰۰ بزرگسال بدون اختلال مقایسه کردند.

بزرگسالانی که تشخیص اختلال طیف اتیسم برای آن ها مطرح شده بود، به صورت قابل توجهی میزان مشکلات ذهنی بالاتری از بزرگسالان دیگر  داشتند:

• افسردگی (۳۸ درصد برابر ۱۷ درصد)
• اضطراب (۳۹ درصد برابر ۱۸ درصد)
• اختلال دو قطبی (۳۰ درصد برابر ۹ درصد)
• تلاش برای خودکشی (۱.۶ درصد برابر ۰.۳ درصد)

افراد با اختلالات طیف اتیسم بیشتر از بزرگسالان بدون اختلال احتمال داشت که بیماری مزمن فیزیکی داشته باشند مثل:

• دیابت (۶ درصد برابر ۴ درصد)
• اختلالات معده ای روده ای (۴۷ درصد برابر ۳۸ درصد)
• صرع (۱۲ درصد برابر ۱ درصد)
• اختلالات خواب (۱۹ درصد برابر ۱۰ درصد)
• کلسترول بالا (۲۶ درصد برابر ۱۸ درصد)
• فشار خون بالا (۲۷ درصد برابر ۱۹ درصد)
• چاقی (۲۷ درصد برابر ۱۶ درصد)

آنچه داده ها نشان می دهد در واقع مبحثی است که ما از قبل درباره کودکان و نوجوانان مبتلا به اتیسم می دانستیم. این فقط اختلال مغز نیست- این واقعا اختلالی است که بر روی کل بدن اثر می گذارد و این مطلب نشان می دهد که این مشکلات از بین نمی روند.

کرون می گوید که دلایل بسیار محتملی برای شکاف گسترده در بیماری های مزمن ذهنی و فیزیکی که بزرگسالان با اتیسم از آن رنج می برند، وجود دارد از جمله پایه ژنتیک بالقوه. اما اختلالات اصلی افراد مبتلا به اتیسم مثل مشکلات ارتباطی و حساسیت افزایش یافته به لمس، می تواند ارزیابی آن ها توسط متخصصان بالینی را دشوار سازد.

افراد مبتلا به اتیسم اغلب تغذیه انتخابی و مشکلات تغذیه ای دارند. اختلالات اجتماعی آنها می تواند منجر به انزوا شود که منجر به کمبود ورزش می شود. بنابراین برخی فاکتور های سبک زندگی می تواند سبک زندگی ناسالم تری ایجاد کند.

انزوای اجتماعی می تواند توضیح دهد که چرا بزرگسالان با اتیسم کمتر احتمال دارد که الکل بنوشیند یا سیگار بکشند.

سیگار کشیدن و نوشیدن الکل رفتارهای اجتماعی تری به خصوص در افراد جوان هستند. یا از این طریق این عادات شروع می شود. این افراد جوان با اتیسم خارج از جریان اصلی هستند.

کرون و وانگ موافق هستند که محققان اتیسم باید تمرکز خود را ورای مغز به سیستم های بدنی مختلف بسط دهند و همینطور انتقال از مرکز سلامت کودکی به بزرگسالی را بررسی کنند.

کرون می گوید من امیدوارم این یافته ها آگاهی را میان جامعه پزشکی و دیگران افزایش دهد که بزرگسالان با اتیسم بار سنگین مشکلات پزشکی و روانپزشکی را بسیار بیشتر از آنچه مردم فکر می کنند، به دوش می کشند. نیاز واقعی وجود دارد که پزشکان درباره اتیسم آموزش ببینند و ویژگی های این بزرگسالان را بشناسند تا بتوانند مراقبت کارآمد و کافی را فراهم کنند.