توجه به اصول ذیل ما را در ایجاد ارتباط بهتر با کودک و پرثمر نمودن فعالیت های آموزشی ارائه شده یاری مینماید:

 

1-شناخت توانایی ها و نقاط ضعف کودک

تنظیم برنامه های آموزشی برای کودک باید براساس توانایی های وی باشد. یعنی بادرنظر گرفتن توانایی ها استعداد کودک به رفع نارسایی های او اقدام گردد. به این ترتیب، ایجاد تجربه موفقیت آمیز عدد وبر ایجاد اعتمادبه نفس انگیزه وی را در یادگیری های بعدی تقویت می کند و نیز درمانگر در برنامه ریزی مراحل درمان تواناتر می سازد. آگاهی از میزان هر شبهه و استفاده از آزمون های معتبر خصوصاً هوش و کسلر در این امر مفید خواهد بود.

2-توجه به علایق کودک و ایجاد انگیزه

تنظیم برنامه های آموزشی برپایه علایق و خواسته های کودک، موفقیت برنامه را تضمین می نماید. زیرا توجه به علایق یکی از عمده ترین زمینه های ایجاد انگیزه است و کودک را برای یادگیری تشویق نموده و باعث تثبیت آموخته ها می شود.

3- تناسب مدت زمان آموزش

طول زمان آموزشی باید با میزان خستگی پذیری کودک متناسب داشته باشد. بدیهی است برای کودکان که زود خسته می شوند، نباید مدت زمان آموزش طولانی باشد.

4- در آموزش به کودکان باید صبور باشیم

صبر و آرامش درمان گر یا والدین مهم ترین ویژگی موثر در موفقیت او به شما می آید، عجله، شتاب و عدم خونسردی در امر آموزش، نتیجه معکوس خواهد داشت. عشق به کودک و علاقه به آموزش و رشد توانایی های او از رموز موفقیت درمانگر یا والدین است.

5- در آموزش، هرگز کودک را با سایر کودکان مقایسه نکنیم.

با شناخت دقیق کودک، انتظارتان را با توانایی های دو منطبق سازید. توجه به این امر درمانگر و والدین را در پیشرفت کند و بازدهی کم فعالیت ها نا امید نمی سازد.

این مسئله از نظر کودک و خانواده وی نیز حائز اهمیت است. زیرا اگر توقع از کودک در حد غیر منطقی و بالا باشد کودک در انجام فعالیت ها احساس  عدم توانایی کرده، و همین امر موجب کاهش انگیزه و عدم اعتماد به نفس در او می شود.

همچنین اگر سطح توقع از کودک نازل تر از توانایی هایش باشد، سعی و کوشش لازم را به عمل نخواهد آورد و استعدادهای بالقوه ، در او به فعل نمی رسند.

بنابراین روش کار با هر کودک منحصر به خود اوست و هرگز جهت تشویق کودک به فعالیت بیشتر، نباید او را با کودکان دیگر مقایسه کرد.

6- در انجام فعالیت ها به کودک کمتر کمک کنیم.

بایدبه کودک در انجام فعالیت های آموزشی موردنظر آزادی عمل داد و فقط در مواقع ضروری به منظور ایجاد انگیزه و تداوم کار به ام کمک کرد. به عبارتی، باید سعی کنیم فقط نقش راهنما را داشته باشیم.

7- آموزشی خود را با فعالیت های ساده شروع کنیم.

در اجرای برنامه بازپروری، فعالیت هایی را آغاز کنیم که اطمینان داریم کودک در انجام آن تواناست. در غیر این صورت احساس شکست وناکامی را دراو بوجود می آوریم و بدیهی است که این تجربه در یادگیری علاوه بر ایجاد حس حقارت و عدم اعتمادبه نفس، سبب لطمه زدن به فرصت های بعدی یادگیری نیز می شود.

8- انتخاب زمان و مکان مناسب برای آموزش

مکان و زمانی که جهت آموزش انتخاب می نماییم باید مناسب باشد. غالباً دامنه توجه کودکان محدود است و این امر سبب می شود محیط فیزیکی و اشیایی که در  اطراف وجود دارند، توجه او را به خود جلب کرده و کودک را در یادگیری با مشکل مواجه کنند. جهت پیشگیری از وقوع این امر ضروری است محیط آموزشی ساده و دور از وسایل زایده باشد. اگر از میز برای کار استفاده می کنید، اشیای دیگری غیراز وسایل موردنیاز برروی آن وجود نداشته باشد و یا اگر فعالیت ها را در اطاق انجام می دهید، کودک باید روبه روی دیوار نشسته تا وسایل موجود دراتاق توجه او را به خود جلب نکند.

9- کودک را با تکرار و تمرین زیاد خسته نکنیم.

تکرار و استمرار در آموزش از تکنیک هایی است که موجب تثبیت یادگیری می شود. ولی برای جلوگیری از خستگی کودک بهتر است تکرار یک هدف آموزش به طریقی متنوع ولی مستمر و منظم انجام گیرد. یعنی هدف آموزشی را با استفاده از روش ها و شیوه های مختلف با کودک تمرین کنیم.

10- توانایی تصمیم

موفقیت در آموزش بستگی به میزان استفاده از آموخته های کودک در خارج از موقعیت های آموزش بستگی دارد. کودکی که توانایی انجام یک فعالیت رادر موقعیت های مختلف دارد. طبیعتاً موفق تر از کودکی است که چند فعالیت را انجام می دهد ولی توانایی و تسلط کافی دربه کارگیری از آن ها را در شرایط متفاوت ندارد. لذا زمانی یادگیری در کودک به سطح مطلوب خواهد رسید که توانایی بکارگیری از آن مفهوم را در شرایط متفاوت داشته باشد.

11- سعی کنیم سایر افراد خانواده نیز در جریان پیشرفت توانایی های کودک قرار گیرند و او را مورد تشویق قرار دهند.

12- ضمن انجام فعالیت های بازپروری، بهتر است ورزش های مناسبی باتوجه به نیاز کودک و مراحل ادراکی حرکت که ممکن است طی نکرده باشد ارائه شود. زیرا انجام این گونه حرکات ورزشی می تواند موجب افزایش هماهنگی بدن ودر نتیجه یادگیری مطلوب تر در کودک شود. (سعی شود با درمانگر مشورت شود)

13- سعی شود در هر جلسه برای ایجاد تنوع و عدم خستگی کودک چند هدف درنظر گرفته شود. برای مثال انجام فعالیت های مربوط به دقت دریک جلسه آموزشی می تواند خسته کننده و غیرقابل اجرا باشد، بنابراین بهتر است یک جلسه به چند تمرین و فعالیت (مثلاً دقت، توالی دیداری، درک فضایی و....) اختصاص داده شود.

واژه های کلیدی: برای افزایش یادگیری در کودکان چه کار کنیم.

گردآوری:سیده فاطمه شوقی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید