یک بیرون زدگی خفیف حالتی است که درآن دیسک بین مهره ای سالم، فراتر از محیط استوانه ای طبیعی اش به سمت بیرون رانده می شود این شرایط به دلیل ضعف دیسک اتفاق می افتد. به طوری که به دلیل

نازکی ، جداره های دیسک نمی تواند در برابر فشار ناشی ازنیروهای که از هسته ژلاتینی دیسک به سمت بیرون وارد می شود مقابله نماید.

 بیرون زدگی خفیف دیسک چیست؟

به طور کلی واژة بیرون زدگی دیسک خفیف اشاره به یک بیرون زدگی منطقه ای است بدین معنی که کمتراز 90 درجه ازکل محیط دایره ای دیسک فراتر از مرزهای طبیعی اش بیرون می زند. به دیگر سخن یک پیش راندگی که بین 90 -180 بعد  از کل محیط دایره ای دیسک را شامل شود یک بیرون زدگی وسیع به حساب می آید.

با توجه به موسسه سلامت ملی ایالات متحده هنگام تولد 90 درصد محتوای بدن انسان را آب تشکیل می دهد. دردوران بزرگسالی 70 درصد می باشد. وحدود سن 90 سالگی این محتوا به 50 درصد می رسد. بعلاوه ترکیب الاستین ،‌پروتئین که به بافت قابلیت کشیده شدن استرج میدهد به طور شیمیایی تغییر می کند با افزایش سن، الاستین دستخوش تغییرات به صورت اتصالات متقاطع می شود. این قابلیت بافتها برای کش آمدن را کاهش می دهد بنابراین با افزایش سن بدنها خشک می شوند و قابلیت کشیده شدن و استرچ کاهش پیدا می کند. این دو اقلیت بیرون زدگی دیسک را روشن می سازد. دیسکها درمحتوای اصلی دارند. یک لایه پوشاننده بیرونی تر فیبرد – الاستیک و یک هسته نرم درونی تر ژلاتینی  هنگامی که افزایش فشار محوری درطول ستون مهره ا اتفاق می افتد هسته ژلاتینی مرکزی دیسک به سمت بیرون و به سمت لایه پوشاننده فیبرو- الاستیک فشار وارد  می کند. انعکاس ارتجاع دیواره پوشاننده هسته ژلاتینی را دوباره  به جای خود فشار می دهد و شکل و ارتفاع دیسک را دوباره به حالت اولیه بر می گرداند. همچنان که سن فرد افزایش می یابد فعالیتهای روزمره معمولی باعث ایجاد فشارهای مکرر بر روی دیسک می گردد.

پارگیهای کوچک بر روی فیبرهای دیواره پوشاننده فیبرو-الاستیک  ممکن است توسعه پیدا کنند. این می تواند باعث از دست رفتن خاصیت  ارتجاعی وبرگشت پذیری جدارة پوشاننده بیرونی  گردد. جداره پوشاننده  نیروی دیسک دیگر نمی تواند به طور موثر هسته مرکزی را به سر جایش فشار دهد. جدارة پوشاننده بیرونی شکم می دهد که بیرون زدگی دیسک شکل می گیرد.

هنگامی که هر بخشی از دیسک به فضای فراتر از فضای استاندارد خودش فشار وارد می کند ممکن است که برای کانال مهره ای مجاور خود مزاحمت ایجاد کند. به عنوان مثال یک بیرون زدگی دیسک خفیف می تواند راه فشار خود را به سمت داخل foramina (کانال باز شده مابین مهره ها که اجازه می دهد اعصاب نخاعی وارد وخارج شوند) ایجاد کند. اگر حتی یک سوراخ درتنگنا و فشار قرار گیرد. فشار وارده می تواند به طور مستقیم به یک دیسة عصبی منتقل شود.

درمان بیرون زدگی خفیف دیسک

گروهی از بیماران می توانند از نشانگاه بیرون زدگی دیسک خفیف به وسیله درمانهای محافظه کارانه و غیر جراحی شامل موارد زیر سود ببرند و تسکین یابند.

ورزشهای سبک، حفظ ونگهداری تحرک و انعطاف ضروری است ،‌شنا کردن ، پیاده  روی، تمرینات کشتی و حفظ دامنه حرکتی ملایم و آرام می تواند کمک کنند تا چابکی بدن حفظ شود.

درمانهای فیزیکی ، مثل فیزیوتراپی و کاردرمانی که بر روی ستون فقرات تمرکز کند می تواند کمک کند تا تنش کاهش یابد و گردش خون درمناطق درگیر افزایش یابد. همچنین یک درمانگر می تواند تکنیکهای بلند کردن وحمل کردن وحفظ وضعیتهای مناسب بدن را به بیمار  اموزش دهد.

دارودرمانی- داروهایی درد تجویز شده یا otc خار از نسخه و داروهایی ضد التهابی می تواند کمک کننده تا درمانها فیزیکی physical therapy قابل تحمل تر باشد.

تزریق داروهای استروئیدی (ضد التهابها) – تزریق کوتیزون ،‌یک ضد التهاب ،‌به طور موقت می تواند برای درد ناشی از همراهی فشار بر روی عصب وبیرون زدگی دیسک خفیف کمک کند.

دربرخی از موارد، بیماران ممکن است به درمانهای محافظه کارانه پاسخ ندهند. وممکن است که برای آنها جراحی توصیه شود.