بازی کردن توانایی تعامل بدون دلیل با جهان اطراف است. اگرچه ممکن است بازی کردن کار بی فایده و بیهوده ای به نظر برسد، اما در واقع مانند دارو برای مغز کودک است و ممکن است یکی از مهم ترین تأثیرات را بر آینده کودک داشته باشد.

بازی در واقع واقعیت را متوقف می‌کند، زیرا مغز را برای کاوش در دنیای جدید آموزش می‌دهد. بازی پایه‌ای برای ایجاد روابط و تقویت تحمل و اعتماد است. بازی خلاقیت، انعطاف پذیری، تنوع و خنده را به ما می آموزد.
برای انطباق با دنیای در حال تغییر، باید بازی کنیم. در واقع، در آن مواقعی که ممکن است بازی گزینه مناسبی به نظر نرسد، ممکن است ضروری ترین و مفید ترین فعالیت باشد.

بنابراین ممکن است از بازی کردن لذت ببریم،
اما شاید تاثیر و قدرت بازی را به طور کامل درک نکرده باشیم.

در مرکز جامع توانبخشی ایران بازی درمانی به عنوان یکی از زیر شاخه های کاردرمانی ذهنی متدی موفق در آموزش مهارتهای ذهنی میباشد در صورت تمایل میتوانید با ما تماس گرفته و از مشاوره متخصصین ما بهره مند شوید

02188242410

در ادامه نگاهی به چند تاثیر کلیدی برای وارد کردن بازی، نه تنها به دنیای کودکان، بلکه به دنیای بزرگسالان می اندازیم:

• خلاقیت:
بازی های بدون ساختار می توانند خلاقیت را تقویت کنند. از تظاهر به دایناسور یا شاهزاده بودن، ساختن قلعه، اجرای نمایش، انجام یک بازی یا پرتاب کردن ساده توپ، همگی خلاقیت را تقویت می کنند. تقویت خلاقیت مساله ای است که به طور کلی برای هر سنی صدق می کند.

• تعاملات اجتماعی:
بازی به کودک یاد می دهد که چگونه تعامل کند. هنگامی که کودک با کودکان دیگر است، "قوانین" را یاد می گیرد که چگونه یک محیط اجتماعی را به درستی هدایت کند. به علاوه، کودکان یاد می‌گیرند زمانی که ناراحت می شوند، چگونه تعامل کنند.
برای کسانی که به طور ذاتی خصوصیات اجتماعی ندارند، بازی و یادگیری تعامل بسیار مهم می باشد.

• همدردی و مهربانی:
بازی باعث تشویق همدردی و مهربانی می شود. بر طبق مطالعات روانشناسی، کودکان معمولاً در اطراف غریبه‌ها احساس راحتی نکرده و در واقع استرس را احساس می‌ کنند. ولی زمانی که بازی معرفی شود، نه تنها سطح استرس کاهش پیدا می کند، بلکه حس همدردی و مهربانی نیز افزایش می یابد.

• هوش
شواهد و مطالعات نشان می دهند که بازی کودکان را باهوش تر و سازنده تر می کند. وقتی کودکان درگیر بازی هستند، مغز به معنای واقعی فعال می‌شود. بنابراین، سوال این است که چگونه می‌توان بازی را وارد کلاس کنیم تا یادگیری کودکان را نیز مفیدتر کنیم؟

• شادی و خوشحالی:
بسیار ساده است. بازی نه تنها کودک را خوشحال می کند، بلکه سبب می شود که لب پیشانی مغز فعال شده و در ادامه سایر بخش های مغز را نیز فعال می کند.

• مهارت های حرکتی:
بازی به کودک یاد می دهد که چگونه حرکت کند، بپرد، بدود، بالا برود، چیزی بسازد، پنهان شود، تعادل بگیرد و پرتاب انجام دهد. حتی برای برخی از کودکان با توانایی‌های محدودتر، بازی می‌تواند مهارت‌های حرکتی را تقویت کرده و با نیازهای فردی آنها سازگار شود.

• یکپارچگی حسی:
بازی خصوصا بازی های حسی صداها، مناظر، بوها، طعم ها و بافت های مختلف را به سیستم عصبی کودک می آورد. بنابراین یک تعامل طبیعی و در نتیجه یکپارچگی با دنیای اطراف را در کودک تقویت می کند. به عنوان مثال یک توپ ساده دارای بافت، صدا و جذابیت بینایی برای کودک است.
آوردن بازی به دنیای کودک نه تنها ممکن است او را باهوش تر و شادتر کند، بلکه ممکن است کودک را مهربان تر نیز کند.

ترجمه توسط تیم پژوهشی موسسه ایران