سپیدهبا سلام و تشکر.دختر خواهر من 17 ماهشه ( 8ماهه به دنیا اومده.زایمان طبیعی) که در ماه اول به دلیل افت قندو کلسیم بستری شد که این موضوع باعث ایجاد تشنج و رشد نکردن کامل مغز شد. طوری که از لحاظ بینایی مشکل پیدا کرد و جز نور چیزی نمیدید.از لحاظ حرکتی و گفتاری هم خیلی عقب بود. بعد از مصرف دارو و قطع شدن تشنج کم کم دیدش خوب شد و الان تقریبا مشکل بینایی نداره از حدود 9ماهگی بود که پیش کاردرمان میبریمش. چون هنوز سینه خیز هم نمیره(اصلا هیچ تمایلی به راه رفتن و سینه خیز رفتن نداره) البته الان یاد گرفته اگه چیزی ازش دوره انقدر غلط میزنه تا بهش برسهو یاد گرفته که از حالت خوابیده بتونه بشینه. کاردرمانش میگه ضعف عضلانی هست و به مرور درست میشه. از لحاظ گفتار هم فقط چند کلمه. ماما، بابا، به به، دادا میگه( البته فک کنم از معنی اونها بی خبره و فقط از روی تقلید یاد گرفته یعنی نمیدونه مامان یا بابا کیه) مثلا بگیم کو مامان فقط کلمه ماما رو تکرار میکنه و به سمت مامانش برنمیگرده. الان مشکل اصلی فهم اونه یعنی اینکه هیچ عکس العملی به حرف ما نداره مثلا بگی بیا .اینو بده. بگیر اصلا انگار متوجه نمیشه. نسبت به اسمش هم خیلی کم عکس العمل نشون میده.دکترش گفته تنها راه درمانش اینه که مدام باهاش بازی کنیم و نذاریم توی خودش باشه تا مغزش رشد کنه. از زمانی که تشنجش قطع شده خیلی چیزاش بهتر شده. میخواستم ببینم آیا امیدی هست که فهم و درکش درست بشه؟ ایا از این موارد داشتین؟باید چه کاری بکنیم تا بهش کمک بکنیم؟ لطفا راهنمایی کنین که چطور میتونیم کاری کنیم تا قبل از ورود به مدرسه یه بچه عادی شده باشه. بازم ممنون این بخش توسط مدیر تکمیل خواهد شد