سلام من یه دانش اموز انیسم دارم از اول که به مدرسه اومد خیلی گریه میکرد ،دائما دستش به بینی بود بیقراربود ،حرف نمیزد ،الان با روشها و تشویقهایی که به کارگرفتیم این مشکلات رونداره.
مشکل بزرگ که هنوز باقی مانده عدم نگاه کردن ارادی به چیز یا شخصی که خواسته میشود میباشد. چون به توپ وکیک علاقه زیادی دارد، بیشتر سعی میکنم اهداف اموزشی جزیی مثل نگاه کردن به توپ، تعقیب چشمی، پرتاب توپ ، رنگ و...رادرکنار این دو انجام دهم.
ازنظرزبان درکی و بیانی هم تغییر چشمگیری داشته عواطف واحساسش تغییر کرده ،هیجان زده میشه و ذوق میکنه، همانطورکه گفتم مشکل من زوم نکردن ونگاه نکردنشه.البته تو کلاس من زمان نگاه کردن به خودم رو به ۴ثانیه رسوندم ولی جدای ازخودم به هیچ کس دیگه ای نگاه نمیکنه یه اتاق کوچکی روهم بعنوان اتاق تاریک درست کردم. ازشما برای بهبود وضعیت دانش اموزم کمک و راهنمایی میخوام. ضمنا شهرمون منطقه محرومه وکاردرمانی نداریم. ازشما ممنون میشم راهنماییم کنید
 
 
جواب :
باسلام.با توضیحاتی که دادین میتوان نتیجه گرفت که دانش آموز شما با شما ارتباط نسبتا خوبی برقرار کرده.و علت اینکه فقط با شما ارتباط چشمی هر چند کوتاه برقرار میکند میتواند عللی چون اعتماد به شما واحساس امنیت در مقابل شما کند که این مسیله را میتوان نسبت به افراد دیگر نیز ایجاد کرد.چند راهکار توصیه میشود:
* بهتراست در حضور شما شخص دیگری نیز حضور داشته باشد که در صورت توجه چشمی با شما ،شخص ثالث تشویقش کند که بهتر است همان توپ ویا کیک باشد.
* درصورتیکه دانش آموز شما به چشمان شما نگاه کرد ، شخص ثالث وی را تشویق کند.
* در حضور وی بهتر میباشد که شما رابطه صمیمانه ای با شخص ثالث برقرار کنید .
*به محض اینکه وی به شخص ثالث اعتماد کند و ارتباط مناسب برقرار کرد میتوان شخص ثالث را جایگزین خود کنید.
* همین نقش را میتوان به افراد مختلفی محول کرد و در صورت ارتباط مثبت کس دیگری جای شخص ثالث را بگیرد تا دامنه ارتباطی دانش آموز گسترش پیدا کند.
 
✍ میناز اسلام دوست کاردرمانگر ذهنی
 
از مقاله زیر هم دیدن کنید :
 

1000 کاراکتر باقیمانده