آیا اختلال کمبود توجه و بیش فعالی ژنتیکی است؟
- توضیحات
اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رشدی-عصبی می باشد که بیشتر در دوران کودکی تشخیص داده می شود؛ اما بزرگسالان نیز ممکن است علائم این اختلال را نشان دهند. بنابراین در دوران بزرگسالی نیز می تواند تشخیص داده شود.
بر اساس مطالعات انجمن روانپزشکی آمریکا (APA)، ۵ درصد از کودکان و ۲.۵ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده آمریکا دارای اختلال (ADHD) هستند.
شایع ترین علائم(ADHD) در افراد شامل موارد زیر می باشد:
* مشكل در توجه، يا تمركز و معطوف كردن توجه به يك فعالیت
* بی قراری و مشكل در آرام نشستن
* ناتوانی و یا اجتناب از انجام وظایف و فعالیت ها
* به آساني حواس پرت مي شوند
* غالبا از يك فعالیت به فعالیت ديگری ميپرند و يا به سرعت در انجام فعالیت ها حوصله شان سر مي رود
از مطلب زیر دیدن فرمایید:
14 علامت کم توجهی و بیش فعالی در کودکان
چه عاملی سبب ایجاد اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) می شود:
تاکنون محققان نتوانسته اند دلیل اصلی ایجاد اختلال(ADHD) را شناسایی کنند؛ ولی به نظر می رسد احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی و رژیم غذایی در ایجاد اختلال (ADHD) تأثیر می گذارند.
برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که ژن‌ها بزرگ‌ترین عامل در ایجاد اختلال (ADHD) هستند. ژن ها واحدهای اصلی سازنده بدن ما انسان ها هستند. ما ژن های خود را از والدین خود به ارث می بریم. مانند بسیاری از اختلالات و یا بیماری ها، اختلال (ADHD) نیز ممکن است به دلیل یک عامل ژنتیکی اصلی ایجاد شود. به همین دلیل، بسیاری از محققان تحقیقات خود را بر روی بررسی دقیق ژن های ناقل این اختلال متمرکز کرده اند.
* داشتن اقوام نزدیک با اختلال (ADHD):
چنانچه یکی از اعضای خانواده دارای اختلال (ADHD) باشد، احتمال ابتلا به این اختلال برای کودک افزایش خواهد یافت. معمولا کودکانی که اختلال (ADHD) دارند، یکی از والدین، خواهر، برادر و یا سایر بستگان نزدیک آنها نیز دارای اختلال (ADHD) می باشند. در واقع، بر طبق نظر مؤسسه ملی بهداشت آمریکا (NIH)، حداقل یک سوم از پدران با اختلال (ADHD)، کودکانی با اختلال (ADHD) نیز خواهند داشت.
در صورت مشاهده هر گونه علائمی از اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) در کودکتان، با متخصصین کاردرمانی و گفتار درمانی مرکز جامع توانبخشی ایران همراه شوید. مرکز جامع توانبخشی ایران به عنوان اولین مرکز توانبخشی کودکان با بیش از دو دهه تجربه و با کمک بهترین درمانگران در دو شعبه فعال، آماده ارائه خدمات به کودکان دارای اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) می باشد.
* دوقلوهای همسان:
دوقلوهای همسان ویژگی های زیادی را با یکدیگر به اشتراک می گذارند؛ مانند تولد، رازها، والدین و نمرات. متأسفانه، آنها خطر ابتلا به اختلال (ADHD) را نیز با هم سهیم هستند. بر طبق نتایج مطالعه ای که در استرالیا انجام شده است، دوقلوها بیشتر از تک قلوها به اختلال (ADHD) مبتلا هستند. علاوه بر این، چنانچه یکی از دوقلوهای همسان دارای اختلال (ADHD) باشد، کودک دیگر نیز شانس بالایی برای ابتلا به این اختلال دارد.
از مطلب زیر دیدن فرمایید:
ویژگی های مثبت اختلال بیش فعالی
* تغییرات DNA:
برخلاف عوامل محیطی بالقوه ای که سبب ایجاد اختلال (ADHD) می شوند، ساختار DNA را نمی توان تغییر داد. همانطور که تحقیقات در مورد علت اصلی ایجاد اختلال (ADHD) دقیق تر و تخصصی تر شده است، محققان به نقش اصلی و مهمی که ژنتیک در ایجاد اختلال (ADHD) ایفا می کند، پی برده اند. بنابراین، بسیاری از تحقیقات در زمینه اختلال (ADHD) به بررسی و ارتباط ژن ها اختصاص دارد.
در سال ۲۰۱۰، محققان بریتانیایی قطعات کوچکی از DNA را شناسایی کردند که در مغز کودکان دارای اختلال (ADHD)، تکراری و یا گم شده اند. همچنین مشخص شد که این بخش های ژنتیکی آسیب دیده با اختلال اوتیسم و اسکیزوفرنی نیز مرتبط هستند.
* بافت مغزی نازک تر:
محققان موسسه ملی سلامت روان آمریکا (NAMI)، بخشی از مغز را شناسایی کرده اند که ممکن است اختلال (ADHD) بر آن بخش تأثیر بگذارد. محققان دریافتند که افراد دارای اختلال (ADHD) دارای بافت نازک‌تری در نواحی از مغز که با توجه در ارتباط می باشد، هستند. خوشبختانه، این مطالعه نشان داد که برخی از کودکانی که بافت مغزی نازک‌تری دارند، با افزایش سن، سطوح طبیعی از ضخامت بافت مغزی را ایجاد کردند. در نتیجه، با ضخیم تر شدن بافت مغزی، علائم اختلال (ADHD) نیز در این کودکان کاهش یافته است.
سایر عوامل ایجاد اختلال (ADHD):
به جز عوامل عنوان شده، عوامل دیگری نیز می توانند در ایجاد اختلال (ADHD) تأثیر بگذارند؛ از جمله:
* قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی، مانند قرار گرفتن در معرض سرب که ممکن است خطر ایجاد اختلال (ADHD) را در کودکان افزایش دهد.
* تعداد کمی از کودکانی که دچار آسیب و ضربه مغزی (TBI) شده اند نیز ممکن است دچار اختلال (ADHD) شوند.
* مطالعه ای نشان داد که کودکان مادرانی که در دوران بارداری خود سیگار می کشند، بیشتر از سایر سایرین در معرض خطر ابتلا به اختلال (ADHD) هستند.
* همچنین، زنانی که در دوران بارداری خود الکل و مواد مخدر مصرف می کنند نیز کودک خود را در معرض خطر ابتلا به این اختلال قرار خواهند داد.
* بر اساس نتایج این مطالعه، نوزادانی که به هر دلیلی، زود و نارس به دنیا می آیند نیز در بزرگسالی بیشتر دچار اختلال (ADHD) خواهند شد.
از مطلب زیر دیدن فرمایید:
مشکلات مغزی که می تواند نوزادان نارس را تهدید کند
سخن آخر:
چنانچه شما به عنوان پدر و یا مادر، از اختلال بیش فعالی رنج می برید، ممکن است نگران انتقال ژن های این اختلال به کودکان خود باشید. متأسفانه، شما نمی توانید انتقال ژن های اختلال (ADHD) به کودکتان را کنترل کنید. ولی می‌توانید مراقب علائم بالقوه این اختلال در کودکتان باشید. حتماً پزشک متخصص اطفال کودکتان را از سابقه شخصی خود در زمینه اختلال (ADHD) آگاه کنید. در نظر داشته باشید که هرچه زودتر از علائم بالقوه اختلال (ADHD) در کودک خود آگاه شوید، سریعتر نیز می توانید مداخلات درمانی مناسب و درمان های دارویی را نیز برای او شروع کنید. در نتیجه، می توانید به کودک خود کمک کنید تا بتواند علائم این اختلال را کنترل کند.
شرکت در جلسات کاردرمانی و گفتاردرمانی می تواند به شکل موثری به کنترل علائم اختلال (ADHD) و تقویت مهارت های کودک کمک کند.
از عناوین زیر هم دیدن فرمایید:
کاردرمانی در بیش فعالی
گفتاردرمانی بیش فعالی
آیا ارتباطی بین دست خط و بیش فعالی وجود دارد؟
ترجمه توسط تیم پژوهشی مرکز کاردرمانی بیش فعالی ایران