آیا فرزند شما علائمی را نشان می دهند که فکر می کنید ممکن است کم شنوایی داشته باشند؟ آیا به نظر می رسد وقتی دیگران با او صحبت می کنند ، در توجه کردن به آن ها مشکل دارند؟ آیا او نسبت به صداها

واکنش نشان نمی دهد؟ آیا نگران هستید و فکر می کنید دیرتر از حد معمول شروع به صحبت کردن کرده است؟

اگر این سوالات ذهن شما را هم درگیر کرده است با ما همراه باشید تا در این مقاله به این سوالات پاسخ دهیم.

کودک شما قبل از این که یاد بگیرد صحبت کند ، از محیط اطراف خود اطلاعاتی را از طریق حواس پنجگانه دریافت می کند. پنج حواس اصلی یعنی بینایی ، شنوایی ، لامسه ، چشایی و بویایی ، همه به او کمک می کند تا در مورد دنیای اطراف خود تجربه کند و بیاموزد ، حتی قبل از این که بتواند با والدین ، ​​مراقبان و افراد دیگر در زندگی خود ارتباط برقرار کند و از آن ها بیاموزد، از دنیای اطراف خود می آموزد. این روند به چگونگی پیشرفت مهارت های گفتاری کودک نیز کمک می کند اما اگر هر یک از این حواس مختل شود ، می تواند تأثیرات عمیقی بر رشد کودک داشته باشد.

اختلال شنوایی / کم شنوایی چیست؟

اصطلاح کم شنوایی وجود مشکلی را در شنوایی کودک توصیف می کند. کاهش شنوایی می تواند از خفیف تا عمیق باشد. کودک می تواند هر میزان از شدت کم شنوایی (خفیف ، متوسط ، شدید ، عمیق) تا ناشنوایی کامل را داشته باشد. کودکان با کم شنوایی خفیف ممکن است بتوانند آنچه را که گفته می شود درک کنند اما ممکن است برخی صداها یا جزئیات خاصی را از دست بدهند. این کودک همچنین ممکن است در محیط های پر سر و صدا مشکل داشته باشد. در حالی که کودکانی که ناشنوا هستند اصلاً قادر به شنیدن نیستند. کودکان ناشنوا از بدو تولد ناشنوا هستند و ناشنوا به دنیا می آیند ، اما ممکن است علت دیگری مانند آسیب مغزی وجود داشته باشد که باعث شود کودک بعد از تولد شنوایی خود را کامل از دست بدهد.

برخی از علائمی که نشان دهنده کاهش شنوایی در کودک است عبارتند از:

• نسبت به صداها واکنش نشان نمی دهد (حتی درصورت تدوام صدا).
• نسبت به اسم خود واکنش نشان نمی دهد.
• نیاز به تکرار کردن دارد.
• صدای گوشی یا تلویزیون را خیلی بلند می کند.
• نمی تواند تشخیص دهد که صدا از کجا و از چه سمتی می آید (در جهت یابی صدا مشکل دارد).
• در درک گفتار و مهارت ارتباطی پیشرفتی ندارد.
• در شروع گفتار و صحبت کردن دچار تأخیر شده است.
• گفتار نامشخص و نامفهوم دارد.
• با صدای بلند صحبت می کند.
• در یادگیری در مدرسه مشکل دارد.
• مشکلات رفتاری یا مشکلات اجتماعی را در مدرسه یا سایر محیط ها نشان می دهد.

علل و عوامل خطر که در کم شنوایی کودکان نقش دارند

کم شنوایی می تواند در هر زمان در طول زندگی اتفاق بیفتد ، از قبل از تولد تا بزرگسالی.

برخی از مواردی که می تواند احتمال کم شنوایی کودک را در دروران جنینی یا بعد از تولد (نوزادی) افزایش دهد عبارتند از:

• علت ژنتیکی: حدود 1 از 2 مورد کم شنوایی در نوزادان به دلیل دلایل ژنتیکی است.
• کاهش شنوایی در نوزادان می تواند به دلیل عفونت مادران در دوران بارداری باشد.
• عواملی که پس از تولد ممکن است باعث آسیب شنوایی شود، به عنوان مثال ضربه به سر یا بستری بودن به مدت 5 روز یا بیشتر در بخش مراقبت ویژه نوزادان (NICU) .
• از روش های درمانی خاص برای درمان زردی یا یرقان مثل انتقال خون استفاده شده است.
• سر ، صورت یا گوش ها به شکل غیر معمول شکل گرفته است.
• عفونت در اطراف مغز و نخاع وجود داشته باشد.

برخی از دلایل دیگر کم شنوایی در دوران کودکی ، عبارتند از:

• عفونت گوش (سرماخوردگی مداوم و گوش درد)
• تومورهای خوش خیم
• اختلالات ژنتیکی
• در معرض داروهای سمی بودن ، مانند مواد مورد استفاده در شیمی درمانی
• آسیب دیدگی سر یا تروما
• عفونت های باکتریایی
• نقص عروقی

کم شنوایی می تواند دلایل مختلفی داشته باشد ، که ممکن است در چگونگی برخورد با کودک یا حمایت از کودک تأثیر بگذارد.

نحوه تشخیص کم شنوایی در کودکان

علائم و نشانه های کاهش شنوایی برای هر کودک متفاوت است. اگر فکر می کنید کودک شما ممکن است کم شنوایی داشته باشد ، از پزشک بخواهید که در اسرع وقت غربالگری شنوایی را انجام دهد و به هیچ عنوان آن را به تاخیر نیندازید.

تست شنوایی بهترین راه برای تشخیص کاهش شنوایی و شدت آن است. برای شناسایی علت آن ممکن است آزمایش های بیشتری لازم باشد.

اگر فرزند شما علائمی از کم شنوایی را دارد ، می توانید با مراجعه به شنوایی سنج یا متخصص گوش و حلق و بینی ، شنوایی او را بررسی کنید و مطمئن شوید که مشکلی وجود ندارد و یا اگر مشکلی هم در شنوایی کودک وجود دارد ، میزان و شدت آن را تعیین کند. این امر از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، زیرا کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم یا اختلال پردازش حسی ممکن است به دلیل شبیه بودن برخی از علائم ، کم شنوا بنظر برسند و یا کودکان کم شنوا ، اوتیسم بنظر برسند ،  در حالی که اینطور نیست.

امروز می خواهیم ببینیم که چگونه اختلال شنوایی می تواند بر رشد فرزند شما تأثیر بگذارد و چگونه گفتاردرمانی می تواند برای کودکان کمک کننده باشد:

آیا اختلال شنوایی می تواند بر رشد گفتار فرزند شما تأثیر بگذارد؟

بخش بزرگی از یادگیری برای صحبت کردن ، با شنیدن صحبت افراد دیگر و صداهای اطراف به دست می آید. اگر کودکی دارای اختلال شنوایی خفیف باشد ، ممکن است نتواند صداهای خاصی را بشنود ، به خصوص صداهایی مانند ش، ت، ف، س. با توجه به این که این صداها در زبان ما کاربرد زیادی دارند و زیاد استفاده می شوند ، عدم توانایی شنیدن آن ها می تواند یادگیری را بسیار دشوار کند. همچنین می تواند در یادگیری خواندن ، مهارت های اجتماعی و عملکرد تحصیلی کودک در مدرسه تاثیر گذار باشد.

هنگامی که کودک ، کم شنوایی شدید دارد یا ناشنوا است ، شرایط بسیار سخت تری را برای او به وجود می آورد.

چگونه یک گفتاردرمانگر می تواند به کودکان کم شنوا کمک کند؟

رشد مهارت های گفتاری مناسب از بدو تولد برای کودکان کم شنوا بسیار مهم است. توانایی استفاده از بازی های مختلف ، درک شنیداری و تعامل با دیگران ، همه تأثیر زیادی در رشد گفتار خواهند گذاشت. وقتی کودک تشخیص کم شنوایی می گیرد لازم است که برای رشد بهتر گفتار او به گفتاردرمان مراجعه شود.

کار با افرادی که دارای اختلالات شنوایی هستند یکی از راه های شغلی آسیب شناس گفتار و زبان (گفتاردرمان) است. گفتاردرمانگران به افرادی که اختلالات شنوایی دارند ، کمک می کنند و کیفیت زندگی آن ها را بهبود می بخشند.

نقش ها و مسئولیت های گفتاردرمان هنگام کار با کودکان کم شنوا و خانواده آن ها:

• به والدین کمک می کنند تا در استفاده از سمعک ها یا کاشت حلزون مدیریت داشته باشند. سمعک ها و کاشت حلزون به نوزادان ، کودکان نوپا و کودکان بزرگ تر کمک می کند تا به صدا دسترسی داشته باشند. در حالی که یک متخصص شنوایی بر استفاده از دستگاه تقویت شنوایی نظارت دارد ، گفتاردرمان به خانواده ها کمک می کند تا در جهت استفاده تمام وقت از دستگاه ها تلاش کنند و تا جایی که امکان دارد در اکثر اوقات از دستگاه ها استفاده شود. این مسئله بسیار حائز اهمیت است چرا که مغز کودکان در حال رشد است و بهترین زمان برای دریافت درمان و دسترسی به صدا می باشد. هر چه کودک بیشتر از دستگاه کمک شنیداری استفاده کند ، اطلاعات بیشتری را دریافت می کند و نتیجه بهتری می گیرد.
• یک گفتاردرمانگر با سایر متخصصان مانند شنوایی شناس ، معلم کودک ناشنوا ، برای ارائه خدمت به این کودکان مشارکت دارد و در انتخاب بهترین راه های برقراری ارتباط به والدین / مراقبان کمک می کند.
• همچنین ایده ها و فعالیت هایی را برای کمک به رشد مهارت های شنیداری مثل تحریک شنیداری و افزایش درک و توجه شنیداری و در نتیجه رشد گفتار ارائه خواهد داد. هر کودکی متفاوت است و با توجه به روش مورد علاقه آن ها برای برقراری ارتباط و سطح ناشنوایی شان ممکن است به یک رویکرد متفاوت نیاز داشته باشد. در نتیجه اگر فرزند شما اختلال شنوایی دارد، گفتاردرمانی کودکان می تواند به رشد گفتار فرزندتان کمک کند.

در صورتی که احساس می کنید کودک شما مشکل شنوایی دارد می توانید جهت دریافت خدمات گفتاردرمانی با متخصصین گفتاردرمانی مرکز جامع توانبخشی ایران که در این زمینه تجربیات بالایی دارند در ارتباط باشید. در صورت تمایل می توانید از طریق روش های زیر با ما همراه شوید:

02188242410

نوبت   اینترنتی

تصمیم گیری در مورد دستگاه تقویت صدا با کمک گفتاردرمان

یکی از گزینه هایی که می تواند برای افراد مبتلا به کم شنوایی مفید باشد ، استفاده از یک دستگاه تقویت شنیداری مانند سمعک یا کاشت حلزون است. فناوری مورد استفاده برای این دستگاه ها به طور مداوم در حال پیشرفت است.

یک گفتاردرمان می تواند در کنار شنوایی سنج و متخصص گوش و حلق و بینی به شما کمک کند تا با توجه به میزان کم شنوایی فرزندتان بهترین گزینه را برای دستگاه تقویت شنیداری انتخاب کنید.

تصمیم گیری در مورد انتخاب شیوه برقراری ارتباط با کمک گفتاردرمان

تصمیم دیگری که باید شما بگیرید ، نحوه برقراری ارتباط با فرزند خود است. گفتاردرمانگر به شما کمک می کند که با توجه به شرایط شما و فرزندتان بهترین تصمیم را بگیرید.

با توجه به شرایط خود ، ممکن است تصمیم بگیرید که از گفتار (ارتباط کلامی) ، زبان اشاره یا ترکیبی از این روش ها استفاده کنید.

• رویکرد درمانی شنیداری-کلامی:

در این روش ، هدف بهبود و تقویت مهارت های شنیداری است که با توجه به مهارتی که کسب می کند ، از آن ها برای یادگیری و رشد ارتباطات کلامی استفاده کند.

• رویکرد دیگر استفاده از زبان اشاره:

تمایل به استفاده از زبان اشاره معمولا در خانواده هایی است که والدین کودک ، خودشان ناشنوا هستند.

• رویکرد درمانی ترکیبی:

 در این رویکرد هر دو روشی که در بالا گفته شد ، استفاده می شود  به این صورت که جنبه های گفتاری و زبان اشاره و سایر روش های دیداری استفاده می شود.

• استفاده از روش های ارتباطی جایگزین و تقویت کننده (AAC) :

AAC مخفف روش های ارتباطی جایگزین و تقویت کننده است که می تواند برای بهبود توانایی های ارتباطی فرزند شما استفاده شود. به این صورت که از وسایل ارتباطی طراحی شده برای برقرای ارتباط استفاده می شود مثل طراحی یک دکمه و فشار دادن آن برای جلب توجه بقیه به خود و یا بیان درخواست خود با اشاره به تصویر فعالیت مورد نظر و... . در این روش کودک با استفاده از صفحه مانیتور (صحفه هوشمند) یا تصاویر و تابلوهای ارتباطی طراحی شده یا نقاشی و... منظور خود را به دیگران می رساند و با آن ها ارتباط برقرار می کند. این روش زمانی استفاده می شود که زمان زیادی از اختلالات شنوایی می گذرد و چندین اختلال همزمان با هم در کودک وجود دارد و امکان برقراری ارتباط با زبان اشاره یا گفتار و روش های دیگر ممکن نیست.

مواردی که خانواده در هنگام برقراری ارتباط با کودک کم شنوای خود باید در نظر بگیرد:

• بهترین راه برای برقراری ارتباط را پیدا کنید. زبان اشاره ، ارتباط کلامی است یا هر دو؟
• شرایطی را فراهم کنید که لب خوانی را آسان کند. به وضوح و به طور شمرده و در یک نور خوب صحبت کنید که کودک به خوبی لب و دهان شما را ببیند.
• توجه فرزندتان را به خود جلب کنید.
• با کودک خود در یک سطح بنشینید. کودک در سطحی بالاتر یا پایین تر از شما نباشد.
• به هنگام صحبت با او فقط یک نفر صحبت کند. مکالمات گروهی برای کودکان کم شنوا دشوار است.
• بهترین محیط را برای گوش دادن فرزند خود فراهم کنید و صداهای پس زمینه را کاهش دهید.
• مطمئن شوید که سمعک ها در گوش کودک تان هست و به درستی کار می کنند.
• برای کمک بیشتر به کودک خود از راهنمای بینایی مثل نشاندن تصویر مربوطه و... استفاده کنید.

درمان اولیه برای نوزادان و کودکان می تواند در کمک به این کودکان برای رسیدن به ارتباطی موفق در زندگی آینده موثر باشد.

ترجمه توسط تیم پژوهشی مرکز جامع توانبخشی ایران