اختلاف طیف اوتیسم (ASD) گروهی از ناتوانی های رشدی و تکاملی است که توانایی فرد را برای برقراری روابط اجتماعی و ارتباط با دیگران مختل می کند. بر اساس نظر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، از

هر ۵۹ کودک آمریکایی، ۱ کودک در طیف اوتیسم قرار دارد.

این گونه اختلالات رشدی عصبی (مغزی) گاهی اوقات قبل از یک سالگی کودک قابل تشخیص هستند، اما غالبا تا مدت ها بعد از  یک سالگی کودک تشخیص داده نمی شوند. در برخی از موارد، اوتیسم در سن ۱۸ ماهگی در کودک قابل تشخیص است، ولی در اکثر کودکان اوتیسم پس از سه سالگی تشخیص داده می شود.
در نظر داشته باشید که مداخلات درمانی زودهنگام، بهترین و موثرترین اقدام برای رفع و کاهش علائم اوتیسم است؛ بنابراین با مشاهده هرگونه علائمی از علائم اوتیسم در کودکان سه ساله، می بایست با پزشکان متخصص مشورت و کودک توسط آنها ارزیابی شود.

علائم اختلال طیف اوتیسم (ASD)، از کودکی به کودک دیگر متفاوت بوده و علائم آن از نظر شدت (کم یا زیاد) در محدوده وسیعی قرار می گیرد که به عنوان "طیف" شناخته می شود.  معمولا کودکان طیف اوتیسم به شیوه متفاوتی از سایر کودکان، تعامل و ارتباط برقرار می کنند. همچنین این کودکان با روش های متفاوتی از سایر کودکان یاد می گیرند و فکر می کنند. 

برخی از این کودکان مشکلات و عوارض مربوط به اوتیسم زیادی داشته و به کمک قابل توجهی در زندگی روزمره نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر از آنها عملکرد بالایی دارند. هیچ  گونه درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، اما با مداخلات درمانی زودهنگام و حمایت های مناسب علائم این کودکان می تواند بهتر شود.

علائم اوتیسم در یک کودک 3 ساله:

در برخی از کودکان، علائم اوتیسم در چند ماه اول زندگی آنها نمایان می شود. سایر کودکان تا سن دو سالگی علائمی را نشان نمی دهند.  ممکن است تشخیص علائم خفیف اختلال اوتیسم  دشوار بوده و «با خلق و خوی خجالتی و یا "لجبازی های دو سالگی " اشتباه گرفته شود.

برخی از علائم اوتیسم در یک کودک سه ساله ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مهارتهای اجتماعی:
* به شنیدن نامش پاسخ نمی دهد
* از برقراری تماس چشمی دوری می کند
* تنها بازی کردن را به بازی کردن با دیگران ترجیح می دهد
* حتی با راهنمایی با دیگران شریک نمی شود
* نمی داند که چگونه نوبت را رعایت کند
* علاقه ای به تعامل و یا معاشرت با دیگران ندارد
* تماس فیزیکی با دیگران را دوست نداشته و یا از آن دوری می کند
* علاقه ای به دوست ندارد و یا نمی داند چگونه دوست یابی پیدا کند
* حالات صورت دیگران را متوجه نشده و یا حالت های نامناسبی را از خود نشان می دهد
* نمی توان به راحتی او را آرام کرد
* در بیان یا صحبت در مورد احساساتش مشکل دارد
* در درک احساسات دیگران مشکل دارد

گفتار و مهارت های ارتباطی:
* مهارت های گفتاری و ارتباطی او دچار تاخیر
شده است (از همسالان خود عقب مانده است)
* کلمات و یا عبارات را بارها و بارها تکرار می کند
* به سوالات به درستی پاسخ نمی دهد
* آنچه دیگران می گویند را تکرار می کند
* به افراد یا اشیاء اشاره نکرده و یا به اشاره پاسخ نمی دهد
* ضمایر را به صورت معکوس استفاده می کند (به جای «من»، «تو» می گوید)
* به ندرت یا هرگز از حرکات یا زبان بدن استفاده می کند (مثلاً تکان دادن دستانش)
* با صدای صاف و یکنواخت و به صورت آوازخوانی صحبت می کند
* بازی های وانمودی را انجام نمی دهد
* شوخی، کنایه و یا متلک را متوجه نمی شود


رفتارهای تکراری و غیر عادی:
* حرکات تکراری انجام می دهد (بال بال زدن، تکان دادن دست ها، تکان دادن بدن به جلو و عقب و یا چرخش)
* دائما اسباب بازی ها یا اشیاء دیگر را به صورت مرتب ردیف می کند
* از تغییرات کوچک در برنامه روزانه ناراحت و کلافه می شود
* هر بار به یک شکل با اسباب بازی ها بازی می کند
* می بایست برنامه منظم و با روال خاصی را دنبال کند
* عادت ها و روال های عجیب و غریبی دارد و وقتی اجازه انجام آن ها را ندارد ناراحت می شود (به عنوان مثال همیشه می خواهد درها را ببندد)
* بخش های خاصی از اشیاء را دوست دارد (اغلب چرخ ها یا قطعات در حال چرخش)
* علایق وسواسی دارد
* بیش فعالی یا دامنه توجه کوتاهی دارد


سایر علائم بالقوه اوتیسم در کودکان عبارتند از:
* تکانشگری
* پرخاشگری
* به خود صدمه می زنند (مشت زدن، چنگ زدن به خود)
* کج خلقی زیاد و مداوم
* واکنش نامناسب به صداها، بوها، مزه ها، ظاهر اشیاء و احساسات دارند
* عادات غذایی و خواب نامنظم دارند
* احساس ترس نداشته و یا ترس بیشتر از حد انتظار را نشان می دهند


نشان دادن هر یک از این علائم عنوان شده ممکن است طبیعی باشد؛ اما داشتن چندین مورد از آنها، به خصوص اگر با تاخیر گفتار همراه باشد نیاز به بررسی و ارزیابی بیشتری دارد.

اگر کودک شما تشخیص اوتیسم را دریافت کند، درمان های مناسب باید بلافاصله شروع شود. شما می توانید با همکاری متخصصان موسسه ایران برنامه ریزی مناسب را انجام داده تا بتوانید کودک خود را حمایت کرده و به پیشرفت او نیز کمک کنید.

02188242410

نوبت  اینترنتی

علائم اوتیسم در دختران در مقایسه با پسران:

به طور کلی، علائم اوتیسم در پسران و دختران یکسان می باشد.
از آن جایی که اوتیسم در پسران بسیار بیشتر از دختران تشخیص داده می شود، علائم کلاسیک و بارز آن اغلب در مورد علایق پسران توصیف می شود. به عنوان مثال، علاقه بیش از حد به قطار، چرخ های کامیون و یا اشیای عجیب مانند دایناسور اغلب در پسران بسیار قابل توجه است. 
دختری که با قطار، کامیون و یا دایناسورها بازی نمی کند، ممکن است رفتارهای قابل توجه کمتری از خود نشان دهد، مانند مرتب کردن یا لباس پوشاندن عروسک ها به روشی خاص.
به علاوه، دختران اوتیسم با عملکرد بالا زمان کمتر و پروسه آسان تری برای تقلید از رفتارهای اجتماعی را دارند. وجود مهارت‌های اجتماعی ممکن است در دختران ذاتی‌تر باشد، که می‌تواند آسیب‌های ایجاد شده را کمتر به چشم بیاورد.

تفاوت بین علائم خفیف و شدید در اختلال طیف اوتیسم:

اختلالات اوتیسم در طیفی از خفیف تا شدید متغیر می باشد.
برخی از کودکان اوتیسم مهارت های یادگیری و حل مسئله پیشرفته ای دارند، در حالی که برخی دیگر نیاز به کمک روزانه دارند.
بر اساس معیارهای تشخیصی انجمن روانپزشکی آمریکا (APA)، برای اختلال طیف اوتیسم سه سطح وجود دارد که بر اساس میزان حمایتی که یک کودک نیاز دارد، تعریف می شوند:

سطح یک:
کودک در این سطح:
* علاقه کمی به تعاملات و یا فعالیت های اجتماعی نشان می دهد
* در شروع تعاملات اجتماعی مشکل دارد
* در حفظ مکالمات (شروع و پایان) مشکل دارد
* در برقراری ارتباط مناسب ( میزان یا لحن گفتار، درک زبان بدن، نشانه های اجتماعی) مشکل دارد
* در سازگاری و انطباق با تغییرات روتین و یا رفتاری مشکل دارد
* در دوست یابی مشکل دارد
* توانایی زندگی کردن مستقل با حداقل حمایت را دارد

سطح دو:
کودک در این سطح:
* در مقابله با تغییر روال یا تغییر در محیط اطراف مشکل دارد
* کمبود و ضعف قابل توجهی در مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی دارد
* دارای مشکلات و چالش های رفتاری شدید و آشکار است
* رفتارهای تکراری دارد که در زندگی روزمره او اختلال ایجاد می کند
* توانایی کمی در برقراری ارتباط و یا تعامل با دیگران دارد
* علایق محدود و مشخصی دارد
* نیاز به حمایت و پشتیبانی روزانه دارد

سطح سه:
کودک در این سطح:
* دارای اختلالات قابل توجه کلامی بوده و یا بی کلام است
* توانایی محدودی برای برقراری ارتباط دارد، تنها زمانی که نیاز به برآورده شدن احتیاجاتش باشد، ارتباط برقرار می کند
* تمایل بسیار محدودی برای مشارکت در تعاملات اجتماعی دارد
* در کنار آمدن با تغییرات غیرمنتظره در روال و یا محیط اطرافش بسیار مشکل دارد
* مشکلات توجه و تمرکز شدید دارد
* دارای رفتارهای تکراری، علایق ثابت و یا وسواس هایی است که باعث اختلال قابل توجه می شود
* نیاز به حمایت و پشتیبانی قابل توجهی در زندگی روزانه دارد

تشخیص اوتیسم:

هیچ گونه آزمایش خون یا تصویربرداری خاصی که در تشخیص اوتیسم بتوان از آنها استفاده کرد، وجود ندارد.
پزشکان با مشاهده رفتار کودکان و نظارت بر رشد و تکامل آنها، اوتیسم را تشخیص می دهند.
در طول زمان معاینه، پزشک از شما سوالاتی در مورد رفتار و مهارت های کودکتان می پرسد تا ببیند آیا او به نقاط عطف رشدی و تکاملی  استاندارد رسیده است یا نه.
صحبت کردن و بازی با کودکان نوپا به پزشکان کمک می کند تا علائم اوتیسم را در یک کودک سه ساله تشخیص دهند.
چنانچه کودک سه ساله شما علائم اوتیسم را نشان می دهد، ممکن است پزشک برای معاینه فشرده تر مراجعه به سایر متخصصان را توصیه کند.

معاینه پزشکی شامل ممکن است شامل انجام برخی از آزمایشات پزشکی باشد و همیشه باید غربالگری شنوایی و بینایی را نیز برای کودک انجام داد. همچنین پزشک در مورد رفتارهایی که در خانه متوجه شده اید با شما صحبت کرده و ممکن است از معلمان کودکتان و یا سایر بزرگسالانی که با کودکتان تعامل دارند، نظر بخواهد.
در حالی که سن ایده آل برای تشخیص و درمان علائم اوتیسم ۳ سالگی یا کمتر است، اما هر چه زودتر کودک شما درمان شود، بهتر است.
از سال ۱۳۹۵ به بعد،
در شیوه‌نامه آموزش تلفیقی- فراگیر در ایران، واژه اوتیسم هم وارد شد و کودکانی که رسما تشخیص اوتیسم دریافت می‌کنند با بهره هوش عادی، می‌توانند وارد مدارس عادی شوند.
البته هنوز جامعه ما برای پذیرش بسیاری از کودکان اوتیسم، آماده نیست و نیاز به فرهنگسازی زیادی داریم که کودکان متفاوت را بپذیریم. باید پذیرفت که این کودکان مشکل شناختی ندارند، محتوای خاصی نمی‌خواهند و فقط نیازمند روش‌های متفاوتی در آموزش هستند.

پرسشنامه اوتیسم در کودکان:

چک لیست اصلاح شده برای ارزیابی اتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT)، ابزاری است که پزشکان، والدین و مراقبان کودک می‌توانند از آن برای غربالگری کودکان در تعیین اینکه آیا ممکن است کودک در طیف اوتیسم باشد یا نه استفاده کنند.
مراکزی مانند Autism Speaks، این پرسشنامه را به صورت آنلاین ارائه می دهند. در نظر داشته باشید که این چک لیست، تشخیص ارائه نمی کند، اما ممکن است به شما ایده دهد که وضعیت کودکتان چگونه است.
کودکانی که امتیاز آنها افزایش خطر ابتلا به اوتیسم را نشان می دهد می بایست به پزشک یا متخصصی که در زمینه اوتیسم فعالیت دارد، مراجعه کند. پزشک یا متخصص می تواند این تشخیص را تایید کند.

مراحلی که می بایست بعد از تشخیص اوتیسم انجام دهید، چیست؟

علائم اوتیسم معمولا در سن سه سالگی کودک آشکار می شوند. مداخلات درمانی زودهنگام منجر به بهبود نتایج می شود؛ بنابراین مهم است که کودک خود را در سریع ترین زمان ممکن مورد معاینه و ارزیابی قرار دهید.

شما می توانید در ابتدا با مراجعه به پزشک متخصص اطفال برای توضیح نگرانی‌هایتان شروع کنید. پزشک متخصص اطفال می تواند شما را به سایر متخصصان و کارشناسان در این زمینه معرفی کند.
متخصصانی که می توانند اوتیسم را در کودکان تشخیص دهند عبارتند از:
* متخصصان مغز و اعصاب کودک
* روانپزشکان کودک
* متخصصان کاردرمانی اوتیسم
* متخصصان گفتاردرمانی اوتیسم

ترجمه توسط تیم پوهشی مرکز تخصصی اوتیسم ایران

از مقاله های زیر هم دیدن فرمایید:

کلینیک کاردرمانی اوتیسم ، نقش کاردرمانی جسمی و ذهنی در اوتیسم

روش های گفتاردرمانی در اوتیسم

همه چیز درباره اوتیسم در کودکان 4 ساله